|
2010-10-21
Үүрд мартагдагч, согтуу ялаа хоёр
Тэр өндөр гуалиг хийгээд эр хүний хувьд хэтэрхий сайхан төржээ. Дэргэд нь манай муу Юндэн гөөгөө бараадахгүй. Дээр нь хөрөнгө чинээтэй, ерөнхийдөө бурхан түүнээс юу ч харамласангүй гэмээр.
Тэрбээр миний хажуугаар өнгөрөхдөө намайг яг л гудамжны золбин гөлөг харж буй мэт хайнгадуухан ширвээд
-Чи муу бас ийм газар ордог байсан юм уу? хэмээн ёжлов. Би тоож дуугарсангүй пивоо шимсэн шиг сууж байлаа. Тэр дахин ам ангайх гэснээ өөрийг нь байхгүй мэт авирлах миний хэнэггүй занд дургүй нь хүрсэн бололтой дуугүй явж одов. Гэвч энэ зуур түүнийг зурвасхан ажигласан юм. Түүний харц мөнгө, эрх мэдэлдээ ташуурсан дүйнгэ бөгөөд мулгуу болохыг нь мэдэрч амжив.
-Энэ юу юм бэ? гэж дагалдагсадын нэг нь түүнээс асуух сонсогдов.
-Аа энэ амьсгаа сэтгүүлч ухаантай юм гэж тэр чанга дуугаар өгүүлэв.
Зоогийн газрын танил баармэн Давка надруу сэмхэн харж ирмэснээ
- Мянгаа ахаа шотоо аваарай гэж над руу зангалаа. Намайг гайхан нүдээ өргөхөд мань Давка дуугүй миний өмнө тавилаа. Намайг ойлгосон уу? Таньдаг болохоороо тэгсэн үү бүү мэд. Эсвэл энэ том босст дургүй нь хүрсэн ч байж мэднэ. Харин Давкад энэ том гар намайг доош нь хийхгүй гэж хэлэх гэснээ болив. Энэ пацан юу ч мэдэх билээ.
Энэ удаа манай том гар юм хэлсэнгүй.
* * *
...Өвлийн өлөн цагаан нар цонхны цаахна илч муутай цайвалзана.
Баарны ширээн дээр ямар азаар амьд үлдсэн нь үл мэдэгдэх нэгэн согтуу ялаа пивоны шавхруун дундуур туучих аж. Тэрээр архи пивонд норсон далавчаа арай ядан тэнийлгэн нисэхчээ аядаад ширээний буланд буув. Түүнээс илүү холдож чадсангүй бололтой бяцхан амсхийлээ. Тэгэж тэгэж нэг юм дээшээ гуйвлан ниссээр дэнгийн бүрхүүл дээр бууж хөдөлгөөнгүй боллоо.
Баарны зөөгч тэр ялааг үргээх гэхэд нь би хориглон болиулав.
Өглөө эрт уг уушны газартаа ортол өнөө муу ялаа цонхны тавцан дээр чичрэн сууж байлаа. Бодвол бүлээсч буй бололтой эсвэл намайг авсан пивоноосоо цалгиулж асгахыг хүлээж байж ч магадгүй. Шартсан миний гар чичэрч нөгөө ялааны хүлээж байснаар пивоо цалгиулж орхив. Тэр дороо өвлийн өнчин ялаа цонхны тавцан дээрээс дэрхийн нисч ирээд мөнөөх пивоны шалбаагт умбах нь тэр...
* * *
...Ялаа бид хоёр пивоор шараа гайгүй тайлж аваад налайн сууж байтал өнөөх том гар өрвийсөн амьтан орж ирэхэд нь цочсондоо золтой л огло харайн боссонгүй. Тэр намайг анзааралгүй явсаар текэн дээр очоод 100 грамм цагаан архи захиалах нь сонсогдов. Цаашаа харсан чигтээ ганцхан татсанаа нэг тонгойн араас нь аяга ус ууж овоо хүн төрхөндөө оров бололтой наашаа эргэн харав.
-Чи бас ийм газар ордог юм байжээ гэж намайг дуугарвал дэргэд ирснээ
-Тэгээд юу гэж хэмээн ихэмсэг асуугаад тамхи асааж ширээн дээрх миний эрээчсэн цаасыг харснаа
-Шүлэг бичдэг ухаантай юм уу? Одоо шүлэгч биш зураач баяждаг цаг гэснээ нэмэн
-Түүнээс биш чам шиг цаас эрээчигч мартагддаг байхгүй юу. Бүр үүрд мартагдана гээч. Мөнгө ч олж чадахгүй гэж ихэмсэгээр айлдаад дээгүүр харан гарч явлаа. Хн надад энэ гарын бардам зан л дутагдаад байгаа юм байна гэж би гэнэт сэтгэв. Гэвч тэр бодол тэр дороо тамхиний утаа мэт хийсэн одож "Anch'io sono pittore" гэсэн дууны мөр орж ирэв. Тиймээ би ч гэсэн зураач.
Эргэж дусал шар айраг ширээн дээр дусаагаад, том гарын үймүүлж хаясан бодолдоо эргэн умбалаа. Согтуу ялаа талархсан янзтай мөрөн дээр минь суугаад эвшээлгэнэ.
С.Майдар
|
| .
Сэтгэгдэл бичих! .
Найздаа илгээх! . Уншсан: 258 удаа
|
Сэтгэгдлүүд
|
|
|
|
Бичсэн: 
yund ch gesen
Бичсэн: 
2010-10-25 -